Anna Onichimowska

Karmelek, uroczy szczeniaczek, który mieszka w wiejskiej zagrodzie, poszukuje w sobie… talentu.
Czegoś, czym mógłby się podzielić. Czegoś, na czym inni mogliby skorzystać. W tym celu spaceruje po
podwórku, gdzie odkrywa, że krowa, owca, kogut i kura obdarzone są porządnymi, przydatnymi
umiejętnościami, a on sam – no właśnie? Jaki talent może mieć szczeniak?

Guśniowska wydobywa z małego nieporadnego pieska to, co w nim najpiękniejsze – dobre serce i
zaufanie, którym obdarza człowieka, co czyni z niego wspaniałego przyjaciela – a to, jak się zdaje,
talent przewyższający dawanie mleka, wełnę na sweter czy umiejętność budzenia o świcie całej wsi.
Droga Karmelka do zrozumienia, co naprawdę się liczy, jest drogą niełatwą i pełną rozczarowań –
maluch musi spróbować wielu rzeczy i wiele z nich musi mu się nie udać, żeby mógł odkryć, do czego
naprawdę jest stworzony. Ale dla czytelnika to okazja do zrozumienia, co jest ważne i czy naprawdę
wszyscy powinniśmy być tacy sami?

Co więcej – mamy to do czynienia z pouczającą historią społecznego odrzutka, który nie potrafi
odnaleźć się w grupie i jest przez nią wykluczany – tym bardziej z „Karmelkiem” powinni zapoznać się
zarówno wszyscy rodzice, jak i dzieci – Marta Guśniowska w niebanalny i subtelny sposób podsuwa
refleksje na temat zawierania dziecięcych przyjaźni i ratowania towarzyskich sytuacji beznadziejnych.
W „Karmelku” czytelnicy pokochają lekkość i frajdę, jaką daje ta lektura, ale też niemal
niezauważalne, gdzieniegdzie tylko wychylające się pouczające puenty. Marta Guśniowska znalazła
odpowiednią formę by te małe, szczenięce rozterki opowiedzieć – formę lekkiego wiersza,
niewymuszoną i odwołującą się do szkolnych rymów. Prawdopodobnie najodpowiedniejszą, aby
trafić do najmłodszych czytelników. Co więcej, doskonale uzupełniły ją ilustracje Roberta
Romanowicza – hiperkorolowe, bardzo ekspresyjne, stanowiące właściwie równorzędną część tej
historii. Znać w tej kresce wspomnienia rysunków choćby z „A niech to Gęś kopnie”, jednego z
bestsellerów powstałych nakładem tego samego trio – Marta Guśniowska, Robert Romanowicz i
Wydawnictwo TASHKA.

Czy „Karmelek” powtórzy sukces ukochanej przez czytelników Gęsi? Możliwe, tym bardziej, że tekst
już został nagrodzony – na 28. Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanym
przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w 2017 roku. Zbiera też grono teatromanów, bo na
teatralnych deskach można już Karmelka oglądać – szczeniak miał swoją prapremierę w Zdrojowym
Teatrze Animacji, ale szczeka też m.in. w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.

Tego pieska wprost nie da się nie lubić – to jedna z najbardziej szczerych i otwartych postaci
zrodzonych piórem Marty Guśniowskiej. „Karmelka” nie może zabraknąć w domowej biblioteczce –
jest jak plasterek na rany i smutki, dlatego będzie świetną lekturą na dobranoc – ukoi wszystkie
nerwy.